ارزیابی اولیه سناریوهای پاسخ ایران به تجاوز نظامی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای
شهدای ایران:سعید شهرابی فراهانی مدیرتبیین اتاق تحلیل جبهه مقاومت نوشت:
با توجه به حمله نظامی محدود ایالات متحده آمریکا به یکی از زیرساخت‌های هسته‌ای کشور در شب گذشته، بررسی مجموعه‌ای از گزینه‌های پاسخ راهبردی جمهوری اسلامی ایران ضرورت یافته است. بر پایه ارزیابی مقدماتی، واکنش ایران می‌تواند طیف وسیعی از اقدامات مستقیم و غیرمستقیم را دربرگیرد که در سطوح مختلف نظامی، منطقه‌ای، حقوقی و دیپلماتیک قابل تعریف‌اند. برخی از مهم‌ترین سناریوهای قابل بررسی به شرح زیر ارائه می‌شود:
۱. پاسخ محدود اما قاطع به زیرساخت‌های نظامی/اطلاعاتی آمریکا در منطقه
هدف قرار دادن مراکز لجستیکی یا شنود و فرماندهی ایالات متحده در منطقه غرب آسیا، به‌ویژه در حوزه جغرافیایی خلیج فارس، می‌تواند به‌عنوان پیامی بازدارنده بدون ورود به یک تقابل تمام‌عیار تلقی گردد.
۲. اعمال کنترل یا انسداد موقت تنگه‌های هرمز و باب‌المندب
با توجه به وابستگی مستقیم اقتصاد جهانی به جریان انرژی از این دو گذرگاه راهبردی، اعمال اختلال هدفمند در تردد کشتیرانی می‌تواند به‌عنوان ابزار فشار ژئوپلیتیکی بر آمریکا و متحدانش مطرح شود.
۳. تهدید ناوگان دریایی آمریکا در منطقه
در صورت تداوم تجاوز یا تحریک‌های بیشتر، ورود به سطح هشدار یا حتی درگیری محدود با واحدهای دریایی آمریکا، به‌ویژه ناوهای حامل پهپاد و سامانه‌های راداری، قابل بررسی است.
۴. اقدام متقابل در حوزه رژیم صهیونیستی
با عنایت به نقش پنهان یا آشکار رژیم اشغالگر قدس در تحریک و هدایت برخی عملیات منطقه‌ای، هدف‌گیری مواضع حساس این رژیم (اعم از امنیتی یا نمادین، نظیر دیمونا) می‌تواند بخشی از پاسخ راهبردی تلقی شود.
۵. تعلیق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی
پایان همکاری‌های داوطلبانه، اخراج بازرسان مظنون به ارتباط اطلاعاتی و اعمال محدودیت در دسترسی‌های نظارتی، می‌تواند مسیر را برای بازتعریف چارچوب تعاملات فنی-حقوقی با IAEA فراهم آورد.
۶. بررسی خروج فوری از NPT
در صورت ورود بحران به سطح تهدید وجودی علیه حاکمیت ملی و ساختارهای پیشرفت فناورانه کشور، خروج از پیمان عدم اشاعه سلاح‌های هسته‌ای می‌تواند به عنوان یک اهرم فشار حقوقی و راهبردی مطرح گردد.
▪️ جمع‌بندی اولیه:
اتخاذ هر یک از گزینه‌های فوق مستلزم ارزیابی دقیق پیامدهای میدانی، حقوقی و دیپلماتیک آن است. در عین حال، تأخیر در واکنش نیز می‌تواند موجب تضعیف بازدارندگی ایران در محیط ژئوپلیتیکی پرتنش کنونی شود. پیشنهاد می‌شود مرکز راهبردی مشترک نظامی – امنیتی با هماهنگی شورای‌عالی امنیت ملی، تحلیل‌های عملیاتی و حقوقی هر سناریو را به‌سرعت نهایی نماید.
