صدای بمب در فردو، صدای مذاکره در پاستور!/ آقای پزشکیان! قرار نیست از «فریب» قبلی درس بگیرید؟
تنها ۴۸ ساعت از تجاوز نظامی مستقیم آمریکا به خاک ایران اسلامی برای نابود کردن تأسیسات اتمی فردو می‌گذرد؛ اما خبری از پاستور به جهان مخابره می‌شود که نه تنها بوی ضعف، که بوی تکرار یک فاجعه را می‌دهد.
شهدای ایران:سرویس سیاسی/ به نقل از رجانیوز، تنها ۴۸ ساعت از تجاوز نظامی مستقیم آمریکا به خاک ایران اسلامی برای نابود کردن تأسیسات اتمی فردو می‌گذرد؛ اما خبری از پاستور به جهان مخابره می‌شود که نه تنها بوی ضعف، که بوی تکرار یک فاجعه را می‌دهد.
مسعود پزشکیان، در گفت‌وگوی تلفنی با ولیعهد عربستان پس از توقف حملات به رژیم‌صهیونیستی، پیام نرمش و آمادگی برای «حل و فصل مسائل با آمریکا بر پایه چارچوب‌های بین‌المللی» را ارسال کرده است.
این اظهارات در شرایط عادی نیز قابل تأمل است، اما بیان آن تنها دو روز پس از حمله مستقیم دشمن، یک گاف راهبردی و یک پالس ضعف نابخشودنی است که کشور را به لبه پرتگاه نزدیک می‌کند. این اقدام زمانی فاجعه‌بارتر می‌شود که آن را در کنار گزارش اخیر روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» قرار دهیم.
هفته گذشته وال استریت ژورنال به صراحت افشا کرد که مذاکرات اخیر عمان، که قرار بود مسیری برای تنش‌زدایی باشد، چیزی جز یک «فریب دیپلماتیک» برای غافلگیری ایران و زمینه‌سازی برای حمله نظامی نبوده است. دشمن، میز مذاکره را به عنوان یک پوشش تاکتیکی برای پیشبرد اهداف نظامی خود به کار گرفته است. به عبارت ساده‌تر، در حالی که دیپلمات‌های ما در مسقط مشغول گفتگو بودند، ژنرال‌های آمریکایی و صهیونیست در اتاق‌های جنگ خود، نقشه حمله به ایران را نهایی می‌کردند.
این افشاگری یک پیام روشن داشت: برای دشمن، مذاکره یک «ابزار» است، نه یک «هدف». ابزاری برای خریدن زمان، فریب دادن افکار عمومی و خلع سلاح کردن حریف از موضع اقتدار خود.
حالا به پایتخت برگردیم. در شرایطی که هنوز صدای بمباران در گوش مردم طنین‌انداز است، رئیس‌جمهور دوباره حرف از مذاکره با آمریکا می‌زند.
آقای پزشکیان! آیا قرار نیست از تجارب تلخ گذشته درس بگیرید؟ آیا فریب عمان کافی نبود تا بفهمیم اعتماد به دشمن و ارسال سیگنال نرمش چیزی جز دعوت او به برداشتن گام بعدی و تحمیل خواسته‌های بیشتر نیست؟
اما در نظر داشته باشید اگر هم اساساً قرار است پای میز مذاکره‌ای بنشینید، آن میز باید میز محاکمه و مطالبه باشد؛ باید برای گرفتن غرامت سنگین خسارت‌های وارد شده به تأسیسات هسته‌ای نطنز، اراک، اصفهان و فردو باشد، نه مذاکره بر سر توانمندی‌های باقی‌مانده.
فراموش نکنید، هر قدم عقب‌نشینی و هر پالس ضعف، دشمن را برای فشار بیشتر وقیح‌تر می‌کند. حق گرفتنی است و زبان دنیا، زبان اقتدار است.
