چه کسانی از «باب الحسین» وارد بهشت خواهند شد؟

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پاسخ دادند (نقل به مضمون) امام حسین علیه السلام در آسمان ها شناخته تر شده است. در عرش خدا نوشته شده است که ایشان مصباح الهدی و سفینة النجاة هستند. حضرت علت را در پنج صفت امام حسین علیه السلام بیان کردند: امامت ایشان، یمن وجودی شان، خیر و نیکی ناشی از ایشان، فخر و علم حضرت علیه السلام 

در حدیثی دیگر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند که من وسیله انذار، امیرالمؤمنین علی علیه السلام وسیله هدایت، امام حسن علیه السلام وسیله احسان و امام حسین علیه السلام وسیله رشد و سعادت هستند.

شاید با همین نکته بهتر بتوان متوجه شد که چرا یکی از أبواب بهشت، باب الحسين است. کسانی که امام حسین علیه السلام را تجلیل کنند از این درب وارد بهشت خواهند شد.

با ویژگی‌هایی که بیان شد، حال باید به این سوال جواب داد که چرا قیام حضرت علیه السلام ماندگار شده است. اگر از دید وضعیت شهادت به مسئله ورود کنیم، افراد و گروه های دیگری نیز پس از حضرت علیه السلام بودند که به همین نحو و بلکه فجیع تر کشته شدند. چرا از آنها نام و نشانی نمانده و اگر مانده چرا هرگز به این عظمت از آنها یاد نمی شود.

مواردی زیر را می توان به عنوان تعدادی از عوامل باقی ماندن ياد حضرت و بزرگی آن اشاره کرد:

اراده خدا
در ماجرای حرکت حضرت ابراهیم به سمت بیابان های حجاز آمده است که ایشان از خداوند طلب امداد می کند. اتفاقی که اگر خواست خدا بر پایدار ماندن و معرفی این تلاش نبود، همچون وقایع دیگر فراموش می شد. ریشه های باقی ماندن کربلا و کربلاییان را می توان در این الگو یافت.

به علاوه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در هنگام در آغوش گرفتن قنداقه امام حسین علیه السلام برای قرار گرفتن حب حضرت در دل ها دعا نمودند.

در یک کلام می توان گفت:

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا
قطعاً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، به زودی [خدای] رحمان برای آنان [در دل ها] محبتی قرار خواهد داد.

اخلاص موجود در این حماسه
شاید این روزها به واسطه دشواری در مسیر برگشت از حج برای هم وطنانمان بهتر بتوان فهمید که وضعیت سفر امام حسین و خانواده شان چه عظمتی داشته است. چگونه می توان در برابر این همه اتفاق تنها به ما رأيت الا جميلا اشاره کرد. جز آنکه:


إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
مسلماً نماز و عبادتم و زندگی کردن و مرگم برای خدا پروردگار جهانیان است.

جامع الطرف بودن
وقتی این واقعه را درست بررسی کنیم می بینیم که در همه جنبه های انسانی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و خانوادگی الگو وجود دارد. به عبارت امروز یک بسته کامل در جنبه های مختلف در این واقعه دیده می شود.

رهبری امام حسین علیه السلام 
اگر نبود هدایت و رهبری حضرت علیه السلام، این تلألو انسان ساز در عرصه تاریخ به جا نمی ماند. بلاتشبیه می توان به مقایسه وضعیت رهبری در زمان جنگ جهانی و رضاخان و وضعیت این چند روز پرداخت. اگر فرمانده رو به جلو حرکت نکند، فرمان بران توان پیشروی ندارد.
 
عناصر و همراهان حضرت علیه السلام 
مثال در این مورد زیاد است. هر یک از همراهان حضرت، ستاره های راهنمای راه پیمودن است. از یارانی که به واسطه نامه های بیدار کننده حضرت به ایشان پیوستند تا آنها که با دقایقی گفتگو با حضرت به ایشان پیوستند.

نقش افراد، بعد از شهادت
سیر این افراد را می توان از امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها شروع کرد. در ادامه با هدایت ایشان، شعرا و خطبا نیز به این خیل پیوستند. روشنگری های ایشان نبود، کربلا در کربلا می ماند ...

تأکید بر تکریم عاشورا در کلام معصومین 
انواع و اقسام تأکیدات را می توان یافت. از دعوت به زیارت در اوقات مختلف تا تجلیل از شعرا. از روضه های خانگی تا برقرار جلسات مختلف.

فضیلت دادن به گریه بر حضرت علیه السلام
برخی گریه های از سر ترس است. برخی از عجز است. برخی نشان دهنده تنهایی است. اما گریه بر حضرت علیه السلام هیچ یک نیست. مملو از رشد و تعالی و حماسه است.