یادداشت؛
از التماس تا فرماندهی/ عبور قاطعانه از میراث غرب‌گرایان
مسیر پیش رو، مسیر بازگشت به اصول بنیان‌گذار انقلاب است: "اعتماد به مردم، اتکا به نیروهای درونی و تعریف استراتژی بر اساس موازنه قدرت جهانی". دوران انفعال و التماس به غرب برای کسب مجوز بقا، به سر آمده است. ایران با اتکا به رهنمودهای حکیمانه رهبری که برآمده از تجربه میدانی، فقهی و سیاسی ایشان است ، باید با قاطعیت کامل، ائتلاف‌های پیروز آسیا و جنوب جهانی را به پایگاه اصلی توسعه و امنیت خود تبدیل سازد. این چرخش فکری و عملی، ضامن خنثی‌سازی توطئه‌های گذشته و تضمین‌کننده شکوفایی آینده بر پایه استقلال مطلق است.
شهدای ایران:سرویس سیاسی/ هادی زارع طی مطلبی نوشت:
پایان عصر توهم و فراخوان به قاطعیت مطلق
تاریخ معاصر ایران، دوره‌ای را سپری کرد که تحت لوای «تعامل سازنده» و وعده‌های واهی غرب، نه تنها به استقلال اقتصادی لطمه خورد، بلکه اراده ملی در عرصه‌های راهبردی به گروگان گرفته شد. ده سال گذشته، صحنه "خیانت‌های برجام‌گونه" و نشستی است که نشان داد اتکا به قدرت‌های متزلزل غرب، معادل پذیرش "اسارت اقتصادی و تحقیر سیاسی" است. اکنون، پس از برملا شدن چهره واقعی دشمن و شکست خوردن گفتمان لیبرال-غرب‌گرا که نمادهایی چون روحانی و ظریف تجلی آن بودند، زمان آن رسیده است که با "قاطعیت، شجاعت و یک انقلاب فکری درونی"، مسیر ملت را به سمت تنها ائتلاف‌های تضمین‌کننده منافع ملی هدایت کنیم.
محور اول: پاکسازی اراده‌های متناقض و همسویی کامل قوا
اولین و حیاتی‌ترین گام، "جراحی درونی سیستم مدیریتی" است. راهبرد ملی مبنی بر تقویت محور شرق و نفی کامل سلطه فکری غرب، بدون "همسویی صد در صدی قوا و نهادهای امنیتی" غیرقابل اجراست. ناکامی‌های پیشین، بیش از آنکه نتیجه فشار خارجی باشد، محصول حضور « اراده‌های متناقض داخلی » و « سنگ‌اندازان داخلی » بود که از صندوق‌های فاسد میراث غرب تغذیه می‌کردند.
این پدیده، مصداق بارز "نفوذ نرم" است که باید با قاطعیت قوه قضائیه و نظارت بی‌امان، ریشه‌کن شود. هر فرد یا نهادی که در عمل به این همسویی لطمه وارد کند، عملاً در خدمت پروژه دشمن تعریف شده است و باید با "مدیریت قاطعانه فضای رسانه‌ای" و در سایه ولایت فقیه، از ادامه تخریب اراده ملی منع شود.
محور دوم: چرخش استراتژیک به سوی ائتلاف‌های پیروز جهانی
تثبیت استقلال ملی مستلزم تغییر بنیادین در نگاه ژئوپلیتیک است: "ایران دیگر منتظر تأیید و اجازه هیچ قدرت غربی نیست" و ظرفیت کامل تأمین منافع متقابل منطقه‌ای و جهانی را داراست.
الف) عضویت دائمی و قطعی در نظم نوین آسیا (شانگهای و بریکس)
تغییر پارادایم، در پیوستن فعال به ائتلاف‌هایی است که آینده اقتصادی جهان را رقم می‌زنند:
1. شانگهای؛ چتر امنیتی-اقتصادی: عضویت دائم، کامل و فعال در سازمان همکاری شانگهای، نه یک گزینه، بلکه "تعهد استراتژیک" برای تثبیت نفوذ ایران در قلب آسیاست. این ائتلاف، تضمین‌کننده همکاری‌های امنیتی منطقه‌ای و دسترسی به فناوری‌های ضروری بدون سازوکارهای تحمیلی غربی است.
2. بریکس؛ پایان هژمونی مالی: پیوستن فعال به بریکس، اعلام رسمی "جدا شدن از سیستم مالی استعماری دلار" است. این امر، ترجمان عملی پیوستن به « تیم برنده » جهانی است و ایران با این اقدام، عمق نفوذ خود در دیگر بلوک های جهانی را به نمایش می‌گذارد.
ب) پادمان ارزی و گسست اقتصادی از دلار
برای تحقق استقلال، باید شاهرگ حیاتی اتکا به دلار قطع شود. این امر نیازمند "انقلاب در ساختار تجارت خارجی" است:
"اجرای قاطعانه جایگزینی ارزهای مبادلاتی" با ارزهای ملی در تمام مبادلات منطقه‌ای و با اعضای شانگهای و بریکس، به ویژه در حوزه انرژی. این اقدام باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن، تأثیر خود را در کاهش فشار تحریم‌ها بر معیشت مردم نشان دهد. این اقدام، نه تنها اقتصاد را از مدار تهدید خارج می‌کند، بلکه توان مدیران داخلی برای اجرای سیاست‌های مستقل را تقویت می‌نماید.
محور سوم: تثبیت نقش منطقه‌ای و بازدارندگی جامع
ایران باید نقش خود را به عنوان "ضامن منطقه‌ای ثبات" با قدرت نفوذ نظامی و معنوی خود تعریف کند. این پذیرش، به طور طبیعی، از طریق اثبات کارآمدی و "عدم نیاز به قیمومیت خارجی" حاصل می‌شود.
برای تحقق این هدف، باید یک "بازدارندگی جامع (اقتصادی، رسانه‌ای، سیاسی و نظامی)" برقرار گردد. هرگونه تلاش داخلی برای تضعیف اراده ملی یا اقدام خصمانه خارجی در حوزه‌های استراتژیک، باید با پاسخی "سریع، متناسب و از پیش طراحی شده" مواجه شود تا هزینه هرگونه تعدی، به طور غیرقابل بازگشتی سنگین گردد. این بازدارندگی، با تقویت بی چون و چرای نیروهای مسلح و توسعه قابلیت‌های دفاعی، باید به بالاترین سطح خود برسد.
نتیجه‌گیری نهایی: فرمانروایی بر پایه استقلال و قاطعیت
مسیر پیش رو، مسیر بازگشت به اصول بنیان‌گذار انقلاب است: "اعتماد به مردم، اتکا به نیروهای درونی و تعریف استراتژی بر اساس موازنه قدرت جهانی". دوران انفعال و التماس به غرب برای کسب مجوز بقا، به سر آمده است. ایران با اتکا به رهنمودهای حکیمانه رهبری که برآمده از تجربه میدانی، فقهی و سیاسی ایشان است ، باید با قاطعیت کامل، ائتلاف‌های پیروز آسیا و جنوب جهانی را به پایگاه اصلی توسعه و امنیت خود تبدیل سازد. این چرخش فکری و عملی، ضامن خنثی‌سازی توطئه‌های گذشته و تضمین‌کننده شکوفایی آینده بر پایه استقلال مطلق است.
