شهدای ایران:سرویس سیاسی/به نقل از خبرنامه دانشجویان، روز شنبه ۱۵ شهریور، میدان اتومیوم بروکسل میزبان تجمعی بود که سازمان منافقین پس از هفته‌ها تبلیغات رسانه‌ای آن را برگزار کرد. این سازمان که سال‌هاست در تلاش برای احیای جایگاه ازدست‌رفته خود است، این گردهمایی را به مناسبت شصتمین سالگرد تأسیسش ترتیب داد تا به زعم خود، قدرت و نفوذش را به رخ جمهوری اسلامی ایران بکشد. اما این مراسم نه‌تنها به هدف اصلی نرسید، بلکه به رسوایی‌ای تاریخی برای منافقین و حامیانش بدل شد؛ رسوایی‌ای که لایه‌های متعددی از بحران مشروعیت، وابستگی خارجی و بهره‌کشی غیراخلاقی این سازمان را آشکار ساخت.
بحران دیرینه هوادار و اجاره جمعیت
از نخستین نکاتی که در تصاویر و گزارش‌های این تجمع جلب توجه می‌کرد، فقدان هوادار ایرانی بود. منافقین که طی دهه‌های گذشته با نفرت عمومی در ایران مواجه بوده‌اند و هیچ پایگاه واقعی در میان مردم ندارند، این بار نیز برای پرکردن میدان به ترفندهایی نخ‌نما متوسل شدند. بر اساس شواهد موجود، بیش از سه هزار نفر از آوارگان اوکراینی و اتباع کشورهای اروپایی از جمله لهستان و آلمان با دریافت پول در این مراسم حضور پیدا کردند.
پرچم‌های اوکراین که در میان جمعیت به اهتزاز درآمده بود، نه از سر همبستگی سیاسی، بلکه به‌عنوان سندی عریان بر اجاره‌ای‌بودن شرکت‌کنندگان تعبیر شد. این موضوع بار دیگر نشان داد که منافقین در نهایت استیصال، حتی توان گردآوردن چندصد ایرانی مهاجر یا مقیم خارج را نیز ندارند و برای پرکردن صندلی‌ها به آوارگان جنگی متوسل می‌شوند.
همصدایی با گروه‌های بی‌ارتباط و منفور
حضور پرچم‌های ارتش آزاد سوریه و گروه‌های شورشی مرتبط با آن، وجه دیگری از بحران هویتی منافقین را برملا کرد. این گروه‌ها که نه ارتباطی با ایران دارند و نه حتی در میان مخالفان ایرانی جایگاه مثبتی، به‌عنوان «شرکای صحنه» انتخاب شدند تا کمبود جمعیت و خلأ مشروعیت جبران شود. چنین همصدایی‌ای عمق بی‌هویتی منافقین را آشکار کرد؛ سازمانی که برای نشان دادن موجودیتش، حاضر است با هر جریان بی‌ارتباطی همصدا شود، حتی اگر در افکار عمومی ایران و جهان منفور باشد.
پشت‌پرده‌های مالی و سیاسی
گزارش‌های منتشرشده حکایت از آن دارد که هزینه‌های سنگین این تجمع از منابع خارجی تأمین شده است. گفته می‌شود رژیم صهیونیستی برای برگزاری این نمایش، رقمی بالغ بر پنج میلیون دلار به منافقین پرداخت کرده است. این پول در ازای همکاری‌های اطلاعاتی و عملیاتی این گروهک در جریان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران اختصاص یافته بود؛ جنگی که طی آن صدها غیرنظامی ایرانی قربانی شدند.
این کمک مالی تازه‌ترین نمونه از زنجیره طولانی روابط منافقین با تل‌آویو است. همکاری‌های اطلاعاتی، جاسوسی و تبلیغاتی منافقین برای اسرائیل و سرویس‌های غربی از سال‌ها پیش ادامه دارد و این بار نیز به شکل عریان‌تری در بروکسل نمایان شد. در واقع، تجمع اخیر بیش از آنکه یادآور «سالگرد تأسیس» باشد، نمایشی برای تثبیت وابستگی این سازمان به منابع مالی و سیاسی بیگانه بود.
چهره‌های حامی غربی؛ نشانه‌ای از وابستگی
دعوت و حضور برخی سیاستمداران غربی در این مراسم، بخش دیگری از تصویر وابستگی منافقین را کامل کرد. حضور مایک پنس، معاون پیشین رئیس‌جمهور آمریکا، و جان برکو، رئیس سابق پارلمان بریتانیا، اگرچه از سوی منافقین به‌عنوان افتخار تبلیغ می‌شد، اما در واقع نشان‌دهنده عمق ارتباط این سازمان با محور غربی – صهیونیستی بود.
این چهره‌ها نه به‌عنوان حامیان آزادی مردم ایران، بلکه به‌عنوان مهره‌هایی در پروژه‌های ضدایرانی ظاهر شدند. آنها به‌خوبی می‌دانند منافقین هیچ جایگاهی در میان مردم ندارند، اما همچنان به‌دلیل ظرفیت این گروهک در ایجاد جنگ روانی و تبلیغاتی علیه ایران، از آن حمایت می‌کنند.
تناقض آمار و واقعیت صحنه
در حالی‌که رسانه‌های وابسته به منافقین از حضور «ده‌ها هزار نفر» در بروکسل سخن گفتند، گزارش رسمی پلیس بلژیک تعداد شرکت‌کنندگان را کمتر از ۱۰ هزار نفر اعلام کرد. بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد بخش اعظم همین جمعیت محدود نیز از مهاجران اجاره‌ای، آوارگان جنگی و گروه‌های غیرایرانی تشکیل شده بود. این تناقض آشکار، اعتبار ادعاهای تبلیغاتی منافقین را زیر سؤال برد و بیش از پیش بر رسوایی این نمایش افزود.
گذشته‌ای سنگین و آینده‌ای بی‌سرانجام
برای درک بهتر موقعیت امروز منافقین، مرور کارنامه این سازمان ضروری است. از ترور بیش از ۱۷ هزار شهروند ایرانی در دهه‌های گذشته، تا همکاری مستقیم با صدام در جنگ تحمیلی و ایفای نقش مزدور برای سرویس‌های جاسوسی غرب و اسرائیل، همگی نمونه‌هایی از خیانت‌های آشکار این گروهک به ملت ایران است. همین سابقه سیاه سبب شده منافقین نه‌تنها در داخل کشور، بلکه در میان اپوزیسیون خارج از کشور نیز منزوی و منفور باشند.
امروز این سازمان به جایی رسیده است که برای پرکردن سالن و میدان، باید از پول‌های صهیونیستی استفاده کند و برای نمایش قدرت، به آوارگان اجاره‌ای متوسل شود. چنین وضعیتی نشان می‌دهد که منافقین نه راهی برای بازگشت به صحنه سیاسی ایران دارند و نه حتی توان حفظ انسجام درونی خود را.
تجمع روز شنبه در بروکسل را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: نماد رسوایی و بی‌پایگاهی منافقین. این گردهمایی به‌جای نمایش قدرت، پرده از واقعیت‌هایی برداشت که سال‌ها در لابه‌لای تبلیغات این سازمان پنهان مانده بود؛ واقعیت‌هایی از جنس اجاره جمعیت، وابستگی مالی به اسرائیل، همصدایی با گروه‌های بی‌ارتباط، و اتکا به چهره‌های غربی که خود منافع خاصی در پروژه‌های ضدایرانی دارند.
این رویداد بار دیگر ثابت کرد که منافقین هیچ نسبتی با مردم ایران ندارند و تنها در نقش مزدورانی برای دشمنان خارجی ایفای نقش می‌کنند. به بیان دیگر، اگرچه این سازمان تلاش دارد با برگزاری تجمعات پرزرق‌وبرق، خود را زنده و تأثیرگذار جلوه دهد، اما هر بار بیش از پیش چهره واقعی‌اش را آشکار می‌سازد: گروهکی منفور، بی‌پایگاه و وابسته، که تنها سرمایه‌اش پول‌های آلوده و حمایت‌های سیاسی بیگانگان است.
از این منظر، نمایش بروکسل نه نقطه قوت، بلکه نقطه ضعفی تاریخی برای منافقین محسوب می‌شود؛ سندی آشکار بر اینکه این گروهک نه گذشته‌ای پرافتخار دارد و نه آینده‌ای روشن.
گزارش از امیر صفره
