تفویض اختیارات به استانداران فرار به جلوست

**تفویض اختیار به استانداران اگر به ‌عنوان ابزاری برای افزایش کارآمدی و نه انتقال مسئولیت‌ها تلقی شود، می‌تواند قابل دفاع باشد؛ در غیر این صورت، خطر آن وجود دارد که این سیاست به‌جای حل مسئله، خود به بخشی از مسئله تبدیل شود.


**در مجموع، تمرکززدایی بدون طراحی دقیق نهادی، شفاف‌سازی حدود اختیارات و تعریف سازوکارهای پاسخ‌گویی، می‌تواند به‌جای اصلاح ساختار حکمرانی، به تشدید بی‌نظمی، تعارض نهادی و حتی چالش‌های امنیتی منجر شود.

**دولتی که با کسری بودجه، کاهش درآمدها و ناتوانی در تأمین هزینه‌های جاری روبه‌روست، عملا ابزارهای لازم برای حمایت مؤثر از استان‌ها را در اختیار ندارد. در چنین شرایطی، تفویض اختیارات بدون تفویض منابع، بیش از آنکه به حل مسئله کمک کند، به انتقال مسئولیت‌ها شباهت دارد.


**این وضعیت می‌تواند این برداشت را تقویت کند که دولت مرکزی می‌کوشد بار ناکارآمدی‌ها و پیامدهای تصمیمات خود را به سطوح میانی منتقل کند و نوعی «فرار رو به جلو» را در پیش بگیرد.