از طوفان الأقصی تا وعده صادق؛ روایت فروپاشی یک رژیم
امروز، صدای فروپاشی از پناهگاه‌ها، از اضطراب مهاجران، از چهره‌های ملتمس مقام‌های صهیونیست در دیدارهای دیپلماتیک شنیده می‌شود.تحقق این روند، البته نیازمند صبر راهبردی، انسجام ملی و تقویت محور مقاومت است.
شهدای ایران:سرویس سیاسی/به نقل از بصیرت، اکنون و پس از عملیات موفق و کم‌سابقه «وعده صادق ۳» از سوی جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر ترک‌های عمیق در ساختار امنیتی و روانی رژیم صهیونیستی نمایان شده است.
یکی از ساکنان سرزمین‌های اشغالی، پس از حمله اخیر ایران، می‌گوید: «فهمیدم زندگی چقدر سخت و شکننده است... ما دیگر اینجا نمی‌مانیم.» این جمله، نه صرفاً یک واکنش فردی، بلکه نماد یک دگرگونی جمعی و نشانه‌ی ضعف روانی جامعه‌ای است که دیگر احساس امنیت نمی‌کند.رژیم صهیونیستی از آغاز تأسیس خود در سال ۱۹۴۸، بر پایه پروژه‌ای جهانی برای اسکان یهودیان در سرزمین فلسطین بنا شد. مهاجرت‌های گسترده از اروپا، روسیه، آمریکا و آفریقا به این منطقه، با وعده‌های فریبنده امنیت، رفاه و تحقق رؤیای «سرزمین موعود» سازمان‌دهی شد. اما این پیوندها عمدتاً سطحی، مصلحتی و فاقد ریشه‌های تاریخی-فرهنگی عمیق بودند. جامعه‌ای ناهمگون، تکه‌تکه و وابسته به ثبات مصنوعی و حمایت خارجی شکل گرفت؛ جامعه‌ای که اکنون تاب ایستادگی در برابر تهدیدهای واقعی را از دست داده است.از آغاز طوفان الأقصی در مهرماه ۱۴۰۲ (اکتبر ۲۰۲۳)، زنگ خطر جدی برای رژیم صهیونیستی به صدا درآمد. این عملیات، تصویری که از ارتش شکست‌ناپذیر اسرائیل ساخته شده بود را درهم شکست. در ادامه، عملیات «وعده صادق» با حمله مستقیم موشکی و پهپادی ایران، این تصور را به‌طور کامل فرو ریخت که اسرائیل منطقه‌ای امن و پایدار است. اکنون دیگر نه فقط در غزه، که در تل‌آویو و حیفا هم مردم شب‌ها را در پناهگاه‌ها صبح می‌کنند.در چنین شرایطی، پدیده «مهاجرت معکوس» که تا چند سال پیش امری نادر بود، به روندی قابل‌توجه و نگران‌کننده برای رژیم تبدیل شده است. مهاجرانی که برای زندگی بهتر آمده بودند، اکنون در حال بازگشت‌اند. برخی ناظران از افزایش فروش املاک، خروج سرمایه‌ها و ثبت تقاضا برای بازگشت به کشورهای مبدأ خبر می‌دهند. آنچه بیش از همه رژیم را تهدید می‌کند، نه صرفاً کم‌شدن جمعیت، بلکه فروپاشی روانی جامعه و تزلزل در مفهوم مشروعیت سیاسی است.در این میان، پیام راهبردی محور مقاومت نیز روشن‌تر از همیشه است: هیچ نقطه امنی برای رژیم صهیونیستی باقی نمانده است. دشمنی که روزی آرزوی فتح از نیل تا فرات را داشت، اکنون در لاک تدافعی خود فرو رفته و امیدی به آینده ندارد.
امروز، صدای فروپاشی از پناهگاه‌ها، از اضطراب مهاجران، از چهره‌های ملتمس مقام‌های صهیونیست در دیدارهای دیپلماتیک شنیده می‌شود.تحقق این روند، البته نیازمند صبر راهبردی، انسجام ملی و تقویت محور مقاومت است. ایران و متحدانش در منطقه، اگر با هوشیاری و پرهیز از واکنش‌های عجولانه، مسیر تضعیف تدریجی رژیم را ادامه دهند، روند فرسایشی فروپاشی رژیم صهیونیستی شتاب خواهد گرفت. نباید فراموش کرد که این رژیم نه بر پایه پیوندهای ریشه‌دار مردمی، بلکه بر ساختاری مصنوعی و شکننده بنا شده و همان‌طور که با مهاجرت ساخته شد، اکنون نیز با مهاجرت فرو خواهد ریخت.آینده روشن از آن ملت‌های مقاوم و مؤمن است. و رژیمی که روزگاری بر طمع، فریب و اشغال‌گری استوار بود، اکنون در برابر اراده ملتی استوار و صبور، گام‌به‌گام به پرتگاه سقوط نزدیک می‌شود.
