این فرمانده شهید ارتشی را بیشتر بشناسیم

به گزارش  شهدای ایران: امیر سرتیپ دوم علی‌حسین محمدی  فرمانده تیپ ۷۱ پیاده مکانیزه نیروی زمینی ارتش، در نخستین روز تیرماه ۱۳۵۷ در روستای بزارنا از توابع شهرستان بروجرد متولد شد و  از همان اوان کودکی، با از دست دادن پدر در سن سه‌سالگی، رنج یتیمی را تحمل کرد، اما این مصیبت، روحیه‌ای مقاوم و ایمانی استوار در او شکل داد.  

ویژگی‌های اخلاقی و معنوی  

از کودکی، آثار ایمان و تعهد در رفتارش نمایان بود. با وجود سن کم، در کمک به دیگران پیشگام بود و در کارهای منزل و کشاورزی، یاور مادرش محسوب می‌شد. اخلاق نیکو، گشاده‌رویی و پرهیز از غیبت، از جمله سجایای برجسته‌ی او بود. حتی پیش از سن تکلیف، به نماز و روزه پایبند بود و تلاوت قرآنش در شب‌های رمضان، تحسین‌برانگیز بود.  

تحصیلات و پیوستن به ارتش

پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه با موفقیت، در ۱۳ تیر ۱۳۷۷ با عشق به خدمت در نیروهای مسلح، وارد دانشگاه افسری امام علی (ع) شد و پس از چهار سال، در رشته مدیریت دفاعی فارغ‌التحصیل گردید. وی دوره‌های تخصصی رسته پیاده را با موفقیت پشت سر گذاشت و به‌عنوان افسری شایسته، به لشکر ۱۶ زرهی قزوین اعزام شد.

مسیر ترقی در نیروی زمینی ارتش

- فرمانده گردان در مرکز آموزش ۰۱ نزاجا  
- انتقال به تیپ ۱۱۶ پیاده مکانیزه در سال ۱۳۹۵  
- ریاست بازرسی قرارگاه منطقه‌ای غرب نزاجا (۱۴۰۰)  
- معاونت هماهنگ‌کننده تیپ ۳۵ نیروی مخصوص نزاجا (۱۴۰۱)  
- فرماندهی تیپ ۷۱ پیاده مکانیزه (۱۴۰۲)  

دستاوردهای نظامی

شهید محمدی با فرماندهی مقتدرانه، در چندین عملیات و رزمایش کلان و طرح‌های لبیک، مصباح و آمادگی رزمی، به‌عنوان فرمانده نمونه تیپ‌های متحرک هجومی شناخته شد و در سال ۱۴۰۳ موفق به دریافت لوح افتخار و غیرت عباسی در سطح نیروی زمینی ارتش و ارتش جمهوری اسلامی ایران گردید.  

دیدار با مقام معظم رهبری

در ۲۸ شهریور ۱۴۰۳، به‌همراه جمعی از فرماندهان نیروهای مسلح، توفیق دیدار با مقام عظمای ولایت، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) را یافت. رهبر انقلاب در این ملاقات، با اشاره به خاطرات پادگان ابوذر، از خدمات او تقدیر کردند.  

شهادت

این فرمانده دلاور و مدیر لایق، سرانجام در ۳۱ خرداد ۱۴۰۴، در حمله‌ تروریستی رژیم صهیونیستی، به فیض عظیم شهادت نائل آمد و پیکر پاکش در میان انبوه مشتاقان و شهیدپروران زادگاهش، روستای بزارنا، به خاک سپرده شد.  

یادش گرامی، راهش پررهرو، و نامش جاودان باد.